50 jaar liefde tussen Nicole Deroover en Eric Kirsch

Wat bracht jullie naar Linkebeek?

Nicole Deroover: ‘Na mijn studies was het mijn droom om een eigen apotheek uit te baten. In 1977 maakte de vestigingswet het mogelijk om een extra apotheek in Linkebeek op te starten. Een ideale locatie voor ons vermits Eric in Brussel werkte. Die kans hebben we niet laten liggen.’

Ondertussen zijn jullie 50 jaar getrouwd. Wat is het geheim van een goed huwelijk?

Nicole: ‘Begrip en empathie zijn de sleutelwoorden. Je wil elkaar zo goed mogelijk begrijpen en de goede en minder goede punten van elkaar aanvaarden.’

Eric Kirsch: ‘Soms komt er al eens een kink in de kabel. Die momenten wil je vooral niet dramatiseren, maar relativeren. Nicole en ik houden er allebei van om regelmatig met vrienden en kennissen af te spreken. Samen dingen doen versterkt onze band.’

Wat waren de hoogtepunten in jullie loopbaan?

Nicole: ‘Mijn eigen kleine apotheek runnen en tegelijkertijd onze twee zonen opvoeden was niet altijd evident. Dat het me gelukt is, ervaar ik als een hoogtepunt.’

Eric: ‘Het vroeg een strakke organisatie, maar ze heeft het toch maar voor elkaar gekregen.’ (lacht)

Jij was kabinetschef van Steven Vanackere, Yves Leterme, Jean-Luc Dehaene en Paula D’Hondt. Als jij uit jouw rijke politieke loopbaan één hoogtepunt zou moeten uitpikken, welk kies je dan?

Eric: ‘Het tot stand komen van de eerste financieringswet. Die legde de basis voor de budgettaire onafhankelijkheid van onze gewesten en gemeenschappen ten opzichte van de federale overheid. Dat was een echte doorbraak.’

Van welke politicus heb je het meest geleerd?

Eric: ‘Het waren allemaal krakken in hun vak. Jean-Luc Dehaene leerde me het belang van intellectuele afstandelijkheid. Hij wilde de emoties die tijdens onderhandelingen een grote rol speelden begrijpen, maar liet zich er niet door meeslepen. Hij probeerde ze te rationaliseren om zo tegemoet te komen aan wat er emotioneel leefde. Hij was daar een meester in.’

Wat waren de moeilijkere momenten tijdens jullie leven?

Nicole: ‘Ik had mijn apotheek graag willen overlaten. Op een bepaald moment hadden we een kandidaat, maar onze overeenkomst is, jammer genoeg, niet kunnen doorgaan. Om die moeilijke passage te kunnen verwerken, ben ik een tijdje gaan reizen. Zo trok ik bijvoorbeeld naar Siberië en Mongolië. De desolate landschappen en stilte brachten me rust en troost. Het was een fantastische ervaring.’

Eric: ‘Die periode waarover Nicole spreekt, was ik nog superactief. Ik was toen amper thuis. Echt moeilijke momenten tijdens mijn loopbaan heb ik niet gekend. Heb jij mij ongelukkig geweten?’ (kijkt naar Nicole)

Nicole Deroover: ‘Jij deed graag wat je deed. Jij had best nog een aantal jaren langer willen doorwerken.’

Door jullie drukke levens konden jullie niet veel tijd met elkaar doorbrengen. Heeft jullie relatie daaronder geleden?

Eric: ‘Ik had het geluk dat Nicole veel begrip voor mijn veeleisende job opbracht. Zij heeft er nooit een punt van gemaakt als ik ’s avonds voor de zoveelste keer niet thuis was.’

Nicole: ‘We hebben samen mooie reizen met vrienden gemaakt. Dat waren intense momenten die we samen beleefden. Die gaven energie aan onze relatie.’

Eric: ‘Samen hebben we ook regelmatig citytrips gemaakt. Een van onze favoriete plekken is het Italiaanse Lucca. Daar vind je 2.000 jaar continue cultuur. Wil je een paar mooie dingen uit de barok, renaissance, middeleeuwse of Romeinse periode zien? Je vindt het er allemaal.’

Hoe hebben jullie de wereld en Linkebeek de voorbije 50 jaar zien veranderen?

Eric: ‘Vroeger vond je in onze straat een bakker, slager, kruidenier en een café. Vandaag zijn die stuk voor stuk verdwenen. Net zoals heel wat sociale contacten tussen mensen.’

Nicole: ‘Mensen zijn veel meer met zichzelf bezig. Die individualisering van de maatschappij is typisch voor onze tijd. Zelfs als mensen samen zijn, zie je ze vaak op hun schermpjes staren.’

Eric: ‘Je merkt dat ook aan het verenigingsleven. Heel wat mensen zijn van een zekere leeftijd. Niet dat de jongeren zich niet meer engageren, maar het is vaak in de vorm van een pop-up of tijdelijk engagement.’ (lacht)

Jij was en bent nog steeds dirigent van het Sint-Ceciliakoor in Linkebeek. Wat heeft de ervaring als dirigent jou bijgebracht?

Eric: ‘Je kunt het dirigentschap vergelijken met de job van een kabinetschef. Je wil het beste uit mensen die bij elkaar gesprokkeld werden, naar boven halen. Zodat je samen een samenhangend geheel vormt dat harmonieuze klanken of resultaten produceert. Om dat te bereiken is het belangrijk dat je mensen het gevoel geeft dat wat ze doen belangrijk is. In beide rollen komt er heel wat psychologie en interesse voor mensen bij kijken. Voor mij is muziek heel belangrijk. Met het koor zijn we ons nu volop aan het voorbereiden voor het Te Deum-(Charpentier)-concert op 8 december.’

Wie is je lievelingscomponist?

Eric: ‘Franz Schubert. De manier waarop hij klassieke harmonieleer toepast is schitterend. Het is een voortdurende wisseling tussen het vertrouwde en het nieuwe.’

Ouder worden kan de nodige uitdagingen met zich meebrengen. Hoe kijken jullie daarnaar?

Eric: ‘Met een grote dankbaarheid voor onze welvaartsstaat.’ (lacht)

Nicole: ‘Op onze leeftijd is het normaal dat je met gezondheidsproblemen te maken krijgt. Gelukkig kunnen wij in België rekenen op zowel kwalitatieve als betaalbare medische zorg. Heel veel mensen op deze wereld kunnen dat niet.’

En de eindigheid van het leven, schrikt die jullie af?

Nicole: ‘Het einde op zich is geen enge gedachte. Zolang je op een menswaardige manier oud kunt worden. Alleen, je hebt dat niet echt in de hand.’

Eric: ‘Aan aftakeling wil ik niet te veel denken. Ik denk liever aan onze kinderen en kleinkinderen. Dat zij op het goede spoor in het leven beland zijn, maakt voor mij die eindigheid een heel stuk dragelijker.’

Tekst: Nathalie Dirix
Foto: © Tine De Wilde
Uit: sjoenke november 2024