Arnaud Van Hammée

Acteur, videograaf, regisseur en scenograaf. Jij doet het allemaal. Hoe ben je daartoe gekomen?

‘Mijn vader werkte als regisseur, mijn moeder als monteur. Studio’s en filmsets zijn mijn tweede thuis. Na mijn middelbaar volgde ik de opleiding Illustrator in Sint-Lucas. Nadien ging ik een jaar naar de circusschool en kort daarna speelde ik al in circusvoorstellingen. Spannend, want we verlegden de grenzen van het klassieke circus en probeerden nieuwe circusvormen uit. In theaterstukken speelde ik ook. Daarnaast was decors in elkaar knutselen mijn ding. Al snel laste ik zelf en bewerkte ik hout om mijn eigen decors en die van anderen te maken.’

Hoe slaag je erin om al die disciplines onder de knie te krijgen?

‘Mijn ruwe en spontane kant helpt mij om snel een idee te schetsen. Maar ik heb ook oog voor detail. Dat is handig als ik 3D-tekeningen maak. Wat je vandaag met 3D-technologie kan, is voor een babyboomer als ik pure sciencefiction. Die technologie helpt me om mijn diensten als decorontwerper aan te bieden aan anderen. Nu heb ik al tien jaar mijn eigen atelier in Ukkel, in het cultureel centrum La Roseraie.’

Zie jij een evolutie in je werk?

‘Hoe kunnen we met eenvoudige creaties een groot effect bereiken? Dat wordt steeds meer ons streefdoel. Vroeger werkte ik eens met een constructie die 4 ton woog, 4 meter hoog en 12 meter lang was. Dat monteren duurde zes uur. Vandaag houden we het eenvoudiger en kleinschaliger, maar met hetzelfde effect als doel.’

Je werkte ook als circusartiest. Wat heeft het circusleven geleerd?

‘Met een circus rondtrekken is een levensschool. Je moet van alles doen: het decor opstellen en afbreken, de vrachtwagen laden en lossen, kostuums herstellen, eten bereiden voor de hele groep, de tribune fixen ... Ik leerde er improviseren, mijn plan trekken, oplossingsgericht denken, maar vooral doorzetten.’

Je runt ook le petit manège d’Arnaud. Wat gebeurt er zoal in die manege?

‘Dat is een draaimolen waarmee ik zeven jaar geleden begon. Ik bouwde hem met allerlei verzamelde objecten, die mijn vrouw richting containerpark duwde. (lacht) De draaimolen wordt niet aangedreven door een motor, maar door ouders die er rondlopen. Ondertussen genieten de kinderen aan boord van de draaimolen die rondjes draait. Het ziet er authentiek uit. Een oud bassin werd bijvoorbeeld omgebouwd tot een vliegboot. Je vindt er ook een eenhoorn die ik maakte voor mijn dochter toen ze vijf jaar was. Vandaag is ze zevenentwintig.’

‘De draaimolen prikkelt je verbeelding en versterkt de band tussen ouders en kinderen. Hij nodigt mensen uit om contact te leggen. Ik zag daar vaak ontmoetingen ontstaan. Intussen is le petit manège d’Arnaud trendy. Festivals en events die hernieuwbare energie promoten nodigen ons vaak uit. Fijne ervaringen.’

Wat betekent Linkebeek voor jou?

‘Mijn ouders verhuisden in 1963 naar Linkebeek, toen mijn oudere broer geboren werd. Ze woonden hier graag en waren goed geïntegreerd. Linkebeek doet me ook spontaan denken aan het jeugdhuis Peter Pan. De plek waar ik mijn vrouw ontmoette. Maar Linkebeek is voor mij ook het wijkcomité dat allerlei activiteiten organiseerde, zoals een schietwedstrijd.’

‘Er zijn nog veel andere herinneringen. Aan De Winterman bijvoorbeeld, een volksfeest dat jaarlijks 2.000 mensen aantrekt en waar mijn moeder veertig jaar geleden mee begon. Een reusachtige sneeuwman wordt op het einde van de dag in brand gestoken. Het kondigt het einde van de winter en het begin van de zomer aan. Of bij Linkebeek denk ik ook aan de vrijheid die we voelden als we in de natuur speelden als kind en hutten bouwden.’

Wat was het gelukkigste moment dat je in Linkebeek beleefde?

‘De dag dat ik mijn echtgenote leerde kennen. (lacht) We woonden lang aan het Sint-Katelijneplein in Brussel en woonden er graag. Maar toen onze dochter geboren werd, klonk de lokroep van de groene omgeving van Linkebeek opnieuw en verhuisden we naar hier.’

Linkebeek heeft een grote aantrekkingskracht op kunstenaars. Heb je daar een verklaring voor?

‘Linkebeek is ideaal gelegen. Vlak bij Brussel, de hoofdstad van België en Europa, waar op cultureel vlak veel te beleven is. In het begin van de 20e eeuw kwamen Brusselse burgers graag naar hier om zich te herbronnen. De mooie natuur en pittoreske plekken zoals de Vallée des Artistes gaven toen positieve, creatieve energie. Vandaag de dag is dat nog steeds zo.’

Wat hoop je dat de toekomst jou nog brengt?

‘Veel tijd. Om de dingen die ik graag doe te blijven doen. Mensen die zich vervelen mogen die tijd aan mij geven. Dan zou ik die extra tijd gebruiken om te tekenen, muziek te spelen, yoga te doen of te mediteren. Of via mijn creaties geluk verspreiden en van de wereld een aangename plek maken voor alle kinderen.’

Tekst: Nathalie Dirix
Foto: © Tine de Wilde
Uit: sjoenke mei 2023

Meer info over de artistieke creaties van Arnaud Van Hammée vind je op www.novacentral.be.