Gemeenschapskrant

Het enthousiaste perfectionisme van tributeband F•L•O•Y•D

11/06/22

Corona overleven was ook voor tributebands een hele uitdaging. ‘We zijn met negen muzikanten, dus repeteren was onbegonnen werk’, zegt de gitarist, zanger en gangmaker van F•L•O•Y•D. Ze zijn straks voor de tweede keer te gast in GC de Moelie. ‘Pink Floyd spelen is als fietsen voor ons. We verleren het nooit.’

‘De kleinste details moeten juist zitten’

Als kind hoorde Diogo Pereira, stem en gitaar (33) in Porto de muziek van Pink Floyd door de living schallen omdat zijn vader fan was. Zelf kon hij de psychedelische klanktapijten van de Britse progressieve rockband toen nog niet helemaal naar waarde schatten. Maar daar zou verandering in komen toen hij Another brick in the wall op de radio hoorde. De single uit het succesalbum The Wall was voor hem het opstapje naar zijn passage bij een tributeband in zijn thuisland. Toen hij een dikke tien jaar geleden naar België verhuisde, spatte die uit elkaar, de droom om zijn favoriete rockband op het podium gestalte te geven bleef sluimeren.

Als tiener was Another brick in the wall ook mijn eerste kennismaking’, zegt Pierre Chambin, drums (50). ‘Het album blies me omver. De muziek, de sfeer, het concept: Pink Floyd was een totaalpakket.’ De amateurdrummer uit Eigenbrakel, die zijn jeugd heeft doorgebracht op de tonen van We don’t need no education, is opvoeder in een school. Een speling van het lot. Dat net hij in een lokale fitnesszaal Pereira tegen het lijf zou lopen, is een nog fraaier toeval. Een beter alternatief voor the real thing is amper te vinden sinds het ontstaan van hun tributeband F•L•O•Y•D. Door strubbelingen tussen David Gilmour (76) en Roger Waters (77) is een reünie van het origineel al decennia onbespreekbaar.

‘Mijn tributeband in Portugal zat niet op hetzelfde niveau’, zegt Pereira. ‘Toen ik Pierre ontmoette, werd ik weer helemaal opgezogen in het universum van de band. Stelselmatig hebben we de andere groepsleden gevonden. We moesten het evenwicht bewaren tussen muzikanten die goed konden spelen en enthousiastelingen die er voor honderd procent voor wilden gaan. We zijn stuk voor stuk perfectionisten die de originele sound van de band zo dicht mogelijk willen benaderen. De kleinste details moeten juist zitten, al zijn de mogelijkheden natuurlijk beperkt in vergelijking met de originele bandleden. Gilmore heeft op concerten zeven techniekers mee, alleen al voor equalisatie!’

P•U•L•S•E

Om Pink Floyd zo dicht mogelijk te benaderen werken de bandleden met livebeelden. ‘De albumversie is het vertrekpunt’, aldus Pereira. ‘Daarna checken we steevast hoe Pink Floyd, Waters en Gilmour de songs live verwerkten. Het resultaat is een mengeling van studioen liveversies uit verschillende tijdperken.’

De tournee die de muzikanten het meest inspireerde is – hun naam indachtig – niet verwonderlijk de P•U•L•S•E-tournee uit 1994. Chambin noemt het het meest emblematische concert van de band, ook al was Waters toen al uit de band gestapt. ‘De gemasterde studioversies kregen live een totaal andere dimensie.’

‘Op het niveau van de arrangementen passen we ons aan’, vult Pereira aan. ‘We bekijken ook video’s van andere tributebands, zoals The Australian Pink Floyd, om te zien hoe zij het ervan afbrengen, en ik ben in 2016 in Tienen naar Gilmour gaan kijken. Waters zag ik intussen drie keer. Ook heel goed, maar altijd anders, al blijft de basis hetzelfde. Waters is spectaculairder dan Gilmour. Die vertrekt vanuit een intiemer gitaargeluid.’

Wish you were here

Als tributeband was covid overleven een uitdaging. ‘We zijn met negen, dus repeteren was onbegonnen werk. Pink Floyd spelen is als fietsen voor ons. We verleren het nooit. We blijven het graag doen, ook al liggen de inkomsten een stuk lager dan de uitgaven voor materiaal. Behalve muzikanten brengen we ook een roadie, een geluids-, licht- en videoingenieur mee.’

‘Een lockdownvideo van Wish you were here die we deelden via Facebook en YouTube was een sympathieke manier om te laten zien dat we nog bestonden, want na bijna twee jaar begon niet kunnen optreden zeer te doen’, is Chambin eerlijk.

Hun setlist is afhankelijk van de locatie, zegt Pereira. ‘In een zaal vol diehardfans spelen we soms een album van begin tot eind. Dat deden we al met The Wall, Wish you were here en The dark side of the moon. Aan Animals wordt gewerkt. We brengen een best of in Linkebeek. Alle bekende nummers spelen is onmogelijk. Dan zouden we vier uur bezig zijn. We proberen wel alle periodes aan bod te laten komen.’

Tijdloos

Dat de stem van Pereira qua timbre aansluit bij die van Gilmour en die van Chambon bij Waters is een dankbaar toeval. ‘Op Comfortably numb wisselen we zangpartijen af’, zegt de drummer, die het energieke Run like hell zijn favoriet noemt. ‘Dat is een van de zeldzame passages waarin ik echt mag kloppen. In de psychedelische stukken leunt mijn spel meer aan bij de ingehouden drumpartijen van Nick Mason. In de rocktracks neig ik wat meer naar de drummer van Gilmour.’

Pereira identificeert zich het meest met Coming back to life, een van de eerste tracks die hij ooit op gitaar leerde spelen. ‘Waters had gelijk toen hij zei dat er vandaag geen goede muziek meer gemaakt wordt. Vroeger was er meer creativiteit. Vandaag zouden ze je met een concept als Pink Floyd de deur wijzen. Het gevolg is dat er vanaf 1995 haast geen grote rockbands zijn bijgekomen. Vroeger konden tien à twintig groepen een voetbalstadion vullen met tijdloze rock. Wie doet dat nu nog?’

Chambin: ‘Waarom denk je dat er zo veel tributebands zijn, die dan nog vooral op materiaal uit de seventies focussen? Muzikanten vinden hun gading niet meer in het huidige aanbod!’

Tekst: Tom Peeters
Foto: © Tine De Wilde
Uit: sjoenke mei 2022

Meer nieuws

  • Gemeenschapskrant
    Tributeband The Eagles Legacy

    The Eagles Legacy, tributeband in spijkerbroek

    19/04/24

    Wil je nog eens nostalgisch wegzwijmelen bij klassiekers als ‘Hotel California’, ‘One of these nights’ of ‘Desperado’, maar je wil niet afzakken naar Nederland? Dan biedt The Eagles Legacy kort bij huis een leuk alternatief.

  • Gemeenschapskrant

    De twee kanten van Genesis en Genesis Project

    16/03/24

    Met de tournee ‘Two Sides Live’ wil de Nederlandse tributeband Genesis Project zijn publiek verruimen. Door de songs van zowel Peter Gabriel als Phil Collins te spelen hopen ze meer dan alleen de vergrijzende fans aan te spreken. ‘Het originele bronmateriaal blijft heel belangrijk voor ons.’

  • Gemeenschapskrant
    Teppe Daniëls en Lennert De Groote van Linkelab

    Liefde voor gamen en technologie in LinkeLab

    05/03/24

    Met LinkeLab heeft GC de Moelie sinds kort een ruimte waar liefhebbers van gamen en technologie zich helemaal thuis kunnen voelen. Initiatiefnemers Teppe Daniëls en Lennert De Groote zijn tevreden met hun eigen stek. ‘Een vaste plek in de Moelie is cruciaal voor ons werk.’