Pierre Martens

Wanneer is jouw fascinatie voor het beeld ontstaan?

Pierre Martens: ‘Die was er al op jonge leeftijd. Als kleine jongen ging ik naar de academie. Ik tekende er vaak beelden uit de Romeinse en Griekse oudheid. Ik herinner me hoe mijn ouders tijdens onze reizen vaak kerken met ons bezochten, en hoe ik dan geboeid naar de gekleurde glasramen kon kijken. Hoe het licht door de ramen viel en de kleuren tot leven bracht, dat vond ik prachtig.’

Hoe zou je de essentie van de creaties die jij maakt omschrijven?

‘Ik breng niet echt een boodschap. Ik probeer vooral werken te maken waarin het lichtspel gevat zit. Spelen met licht, dat is wat ik vooral doe. Mijn werken veranderen voortdurend. Naargelang van de positie die je tegenover het werk inneemt of naargelang van het licht dat erop schijnt. Die voortdurende verandering blijft me fascineren.’

Het is inderdaad een constante die in je werken steeds terugkeert en die je telkens een andere vorm geeft. Zo is er een doek waarop een landschap afgebeeld wordt dat je met plexiglas herwerkte. Wat was je insteek bij dat werk?

‘Dat doek vond ik op de zolder van mijn ouders. Het was een oud schilderij waarop een landschap te zien is. Het stond daar te verkommeren. Het bracht me op het idee om het een nieuw leven te geven door het met eigentijds materiaal (plexiglas) te bewerken. Het eindresultaat is een modern werk geworden waarin het landschap omwille van het plexiglas allerlei vormen aanneemt. Ernaar kijken wordt een visueel spel. Een plezier voor het oog.’

‘Ik doe dat graag, zaken recupereren om ze een tweede leven te geven, en met ongewone materialen werken. Dat zorgt voor verfrissende combinaties. Ik kijk voortdurend uit naar nieuwe soorten materiaal en invalshoeken die ik voor mijn werk kan gebruiken.’

Je werkt ook met glitters. Soms toveren je werken speciale lichteffecten op een muur.

‘Met glitters krijg je een apart lichtspel. Naargelang van het soort licht dat erop invalt, krijg je een ander effect. Ik hou ervan om bijzondere reflecties op een muur tot stand te laten komen. Zo heb ik verticale buizen met gekleurde geometrische figuren, die als extra effect nog eens gekleurde geometrische vormen op de muur reflecteren.’

Wie of wat inspireert jou als kunstenaar?

‘Ik hou ontzettend veel van kunstboeken. Dat heeft te maken met mijn job als leerkracht Infografische Kunsten. Ik geef les aan jongeren in twee scholen in het Brusselse. Ik leer hen met visuele software werken, zoals Photoshop, Indesign en Ilustrator.’

Hoe komen je werken tot stand?

‘Ik heb een atelier in mijn huis. Daar werk ik nadat mijn taak als leerkracht erop zit. Ik zeg weleens dat ik twee levens heb, een als leerkracht en een als kunstenaar. Een combinatie die me bijzonder goed bevalt. Soms heb ik vooral stilte nodig. Op andere momenten vind ik het fijn met muziek op de achtergrond. Meestal is dat elektronische muziek van Kraftwerk of Laurie Anderson.’

Je stelt regelmatig kunstenaars tentoon in je atelier. Welke artiesten geef je een forum?

‘Het zijn werken die ik graag zie. Ik stel er mijn huis voor open zodat ook andere mensen er kennis mee kunnen maken. Recent kon je hier het werk van Chantal De Deken zien. Ook in haar werken is het idee van continue verandering sterk aanwezig. Een werk van haar kan je op veel verschillende manieren bekijken.’ Hoe komen mensen te weten wanneer er kunst te bezichtigen is in je huis? ‘Ik heb een netwerk opgebouwd. Ik stuur een aantal mails uit en verder doet de mond-tot-mondreclame zijn werk. Aan sociale media doe ik niet mee. Dat is altijd zo geweest. Ik wil niet gestoord worden door talloze berichten.’

Er liepen recent twee expo’s van jou in Brussel.

‘Klopt. Er was de expo Bodding. Zoals je weet wordt die term gebruikt voor stukjes verwaarloosd brood die herwerkt worden tot broodpudding. Het verwijst naar mijn liefde om zaken een nieuw leven te geven. De andere expo heette Variations Abstraction. Dat sluit aan bij het onderwerp waarover we het eerder hadden: mijn eindeloze fascinatie voor de verschillende vormen die onze perceptie aanneemt.’

Vanwaar die gedrevenheid?

‘Ik kan niet anders. Ik moet kunnen creëren. Ik denk daar niet over na. Het hoort gewoon bij mij. Zo heb ik het evenzeer nodig om door beelden omringd te zijn. In mijn leefruimte zie je allerlei visuele werken. Het zijn allemaal creaties van kunstenaars die ik waardeer.’

Sinds wanneer woon je in Linkebeek?

‘Ooit woonde ik in Ukkel. Twintig jaar geleden verhuisde ik naar Linkebeek. Het was vooral de rustige, groene omgeving die mijn vrouw en mij aansprak. De twee huisjes die we in de Hollebeekstraat kochten, waren weliswaar in slechte staat. Ze stonden op een stuk grond met een prachtig weids uitzicht. Daarvoor zijn we gegaan. Mijn schoonvader die architect is, heeft ons geholpen om op dat stuk grond een modern huis te bouwen.’

Je hebt plannen om naar Verrewinkel te verhuizen?

‘Klopt. Begin volgend jaar trekken we naar het huis van mijn schoonvader die ondertussen, jammer genoeg, overleden is. Het is een uitzonderlijk knap huis met een werkplaats. Hoewel we het mooie zicht op de Linkebeekse velden zullen missen, kijken we ernaar uit om in zijn schitterende woning te mogen gaan leven.’

Welke herinneringen uit je leven in Linkebeek ga je zeker bijhouden?

‘De tijd dat onze twee kinderen hier in de bossen speelden en kattenkwaad uithaalden, staat in ons geheugen gegrift. We zijn hier heel gelukkig geweest.’

Is er ook een levenswijsheid die je mee gaat verhuizen naar Verrewinkel?

‘Ik hou niet zo van levenswijsheden. Ik wil niet dat ze mijn denken verengen. Een open, vrije geest is de basis voor een gelukkig leven. Verder wil ik vooral blijven creëren en spelen, zodat er spelenderwijs mooie dingen kunnen ontstaan.’

Tekst: Nathalie Dirix
Foto: © Tine De Wilde
Uit: sjoenke november 2023