Gemeenschapskrant

Pierre-Philippe Hofman

05/04/22

Je confronteren met de complexiteit van onze tijd. En met de vele gezichten die onze werkelijkheid heeft. Dat is wat de expo Portrait of a Landscape van Pierre-Philippe Hofmann in de Botanique met je doet. Een niet-alledaagse tentoonstelling die je anders leert kijken naar onze alledaagse realiteit.

© Tine De Wilde

Hoe zou je jezelf in enkele zinnen voorstellen?

Hofmann: ‘Ik zie mezelf in de eerste plaats als een conceptuele kunstenaar. Als iemand die nieuwe werkelijkheden creëert. Ik hou ervan om van het alledaagse te vertrekken en daar vervolgens de complexiteit van te ontdekken. Vaak slorpen ze me helemaal op. Gelukkig heb ik een vrouw die me daarin steunt. Samen leven we met onze twee kinderen in ‘t Holleken. Een plek waar ik trouwens heel graag ben.’

Je doet aan conceptuele kunst. Kan je dat wat helderder maken?

Hofmann: ‘Als conceptuele kunstenaar vertrek je van een idee. Pas nadat je weet waar je naartoe wil, begin je met het echte creatieproces. Ik werk vaak met foto’s en video’s, maar ik wil mijn werk niet verengen tot de media waarmee ik werk. De zaken die me fascineren, zoals landschappen en urbanisme: daar gaat het in mijn creaties om.’

In de kunst die je maakt, ga je op zoek naar nieuwe vormen om de realiteit voor te stellen.

Hofmann: ‘Ik ben vooral geïnteresseerd in de metadimensie van onze complexe werkelijkheid. Hoe kijken we naar de dingen? Hoe tonen we ze? Hoe brengen we een ervaring over? In welke mate sluit onze perceptie aan bij de realiteit? Met mijn visuele installaties probeer ik antwoorden op die vragen te geven.’ ‘In Portrait of a Landscape toon ik 2.700 video’s. Alleen al dat gigantische aanbod verwart je als kijker. Je beseft maar al te goed dat het onmogelijk is om alles te zien. Je voelt je verloren ten opzichte van die complexe realiteit. Dat gevoel sluit aan bij mijn visie op de wereld. We leven in een bijzonder ingewikkelde tijd waarin we overspoeld worden door informatie. Door de bomen het bos zien wordt steeds moeilijker. En toch is het eigen aan de mens om te verlangen naar eenvoudige oplossingen, terwijl die niet bestaan. Denk maar aan de covidcrisis. Hoe vaak werd het vaccin niet voorgesteld als iets waar je voor of tegen moest zijn. Maar als je goed nadenkt, weet je dat er zowel gelegitimeerde pro’s als contra’s zijn.’

Je klinkt bezorgd.

Hofmann: ‘Ja, omdat we tegenover die enorme complexiteit steeds vaker radicale denkpatronen plaatsen. Dat baart me zorgen. Het gevoel voor nuance verdwijnt steeds meer en dat houdt een gevaar in. Ik wil de kijker daarvan bewustmaken.’

Hoe ben je te werk gegaan om Portrait of a Landscape te creëren?

Hofmann: ‘Ik ben naar mijn geboorteland Zwitserland getrokken en reisde er vier maanden te voet door het land. Mijn wandelingen vertrokken telkens aan de buitengrenzen van Zwitserland. Van daar zakte ik af naar het geografische middelpunt. Na elke kilometer stopte ik en filmde ik wat ik rondom mij zag. Zo maakte ik duizenden foto’s en video’s. Het resultaat is een 36 meter lange video-installatie met zo’n 2.700 filmfragmenten waarmee ik de essentie van het Zwitserse landschap probeer te capteren. Die is heel wat anders dan het Zwitserland dat we via de ansichtkaarten kennen. Met mijn beelden wil ik de kijker een verrassende reis door het Zwitserse landschap bieden. Ik deconstrueer het stereotiepe beeld dat we van Zwitserland hebben, en creëer op die manier een nieuwe werkelijkheid die veel meer aansluit bij het land zoals het echt is.’

In sommige van je video’s gebeurt er lange tijd niets. Waarom toon je dat soort beelden?

Hofmann: ‘We leven in een tijd waarin er altijd iets moet gebeuren. Je hebt het ochtendnieuws nog maar net gelezen of er dienen zich al nieuwe nieuwsflashes aan. Het stopt nooit. In de natuur nemen dingen hun tijd om te evolueren. In die beelden waarop er ogenschijnlijk niets gebeurt, ga je trouwens veel meer aandacht schenken aan details. Dat spanningsveld tussen het veelvoud aan details dat je ziet en je verlangen om daar tegelijkertijd een synthese van te maken, boeit me enorm. Het is trouwens ook een van de thema’s van Georges Perec, een schrijver die met nieuwe vertelwijzen werkt.’

Wat heeft die tocht door Zwitserland met jou als persoon gedaan?

Hofmann: ‘Hij heeft me enorm veranderd. Ik ben gaan inzien dat je heel wat kan bereiken als je dat echt wil. Dankzij de stilte en de eenzaamheid tijdens de tocht had ik veel tijd om na te denken. Wat een luxe. Vandaag heeft bijna niemand nog tijd om na te denken over essentiële dingen. Wie ben ik? Wat wil ik met mijn leven? Wat drijft me? Al stappend werden de antwoorden op die vragen duidelijker voor me. Dat werkte bevrijdend, maar tegelijkertijd was het ook confronterend. Want je beseft dat problemen die je uit de weg gaat, je zullen blijven achtervolgen in je gedachten. Ik heb dus geleerd om problemen aan te pakken.’

Er verscheen ook een boek naar aanleiding van je installatie Portrait of a Landscape. Welke meerwaarde biedt dat boek aan de expo?

Hofmann: ‘Voor mij was het belangrijk dat er van dit project dat in totaal zo’n acht jaar van mijn tijd in beslag nam, iets tastbaars overbleef. Maar het boek is ook een prima drager voor de enorme hoeveelheid visueel materiaal. Het werd een interactief boek dat je via je smartphone of tablet toegang geeft tot meer dan 1.000 video’s en tientallen getuigenissen van mensen die ik ontmoette op de plekken die ik filmde.’

‘Het boek werd dus niet alleen een blijvende herinnering aan dit project, maar ook een manier om mensen in die landschappen te verbinden. Tot nu toe heb ik al de boeken die ik signeerde al stappend aan de kopers bezorgd. Het is voor mij een manier om in de state of mind van het project Portrait of Landscape te blijven. Om de tijd wat te vertragen en mezelf niet voorbij te hollen. Om het natuurlijke tempo van de werkelijkheid aan te nemen. Een meer menselijke maat waarin tijd en ruimte meer met elkaar verzoend zijn.’

Welke band heb je met Linkebeek?

Hofmann: ‘Via een kennis ben ik in contact gekomen met Linkebeek. Elke keer dat ik hier kwam, had ik het gevoel dat ik wat kon verdwalen in de heuvelachtige landschappen. Tot er een huis vrijkwam dat ons beviel. Nu ik hier woon, waardeer ik ook steeds meer de fijne sfeer onder de buren.’

Hoe kijk je naar de toekomst?

Hofmann: ‘Ik besef dat we niet echt vat hebben op de toekomst. Natuurlijk kijk ik vooruit, maar tegelijkertijd ben ik me bewust dat er zich altijd onverwachte zaken zullen voordoen. Je kan voor jezelf een richting bepalen, maar wees maar zeker dat je onderweg zal moeten bijsturen. Elke dag opnieuw het beste van ons leven proberen te maken, met vallen en opstaan. Dat vat samen hoe ik naar de toekomst kijk.’

Info Expo
donderdag 7 april 2022 - zondag 8 mei 2022
12.00 tot 18.00 uur
Botanique Brussel

Tekst: Nathalie Dirix
Foto: © Tine De Wilde
Uit: sjoenke april 2022

Meer nieuws

  • Gemeenschapskrant
    Tributeband The Eagles Legacy

    The Eagles Legacy, tributeband in spijkerbroek

    19/04/24

    Wil je nog eens nostalgisch wegzwijmelen bij klassiekers als ‘Hotel California’, ‘One of these nights’ of ‘Desperado’, maar je wil niet afzakken naar Nederland? Dan biedt The Eagles Legacy kort bij huis een leuk alternatief.

  • Gemeenschapskrant

    De twee kanten van Genesis en Genesis Project

    16/03/24

    Met de tournee ‘Two Sides Live’ wil de Nederlandse tributeband Genesis Project zijn publiek verruimen. Door de songs van zowel Peter Gabriel als Phil Collins te spelen hopen ze meer dan alleen de vergrijzende fans aan te spreken. ‘Het originele bronmateriaal blijft heel belangrijk voor ons.’

  • Gemeenschapskrant
    Teppe Daniëls en Lennert De Groote van Linkelab

    Liefde voor gamen en technologie in LinkeLab

    05/03/24

    Met LinkeLab heeft GC de Moelie sinds kort een ruimte waar liefhebbers van gamen en technologie zich helemaal thuis kunnen voelen. Initiatiefnemers Teppe Daniëls en Lennert De Groote zijn tevreden met hun eigen stek. ‘Een vaste plek in de Moelie is cruciaal voor ons werk.’