The Policed speelt The Police

The Policed is het project van drie Nederlanders die tot het uiterste gaan om het geluid van The Police alle eer aan te doen. Het is echt ongelooflijk hoe Anton Arema in de rol van zanger en bassist Sting, Barth De Klerk op gitaar als Andy Summers, en drummer Kees De Jong, die in de voetsporen treedt van zijn grote voorbeeld Stewart Copeland, klinken zoals hun helden. The Police oogstte eind jaren 70 en begin jaren 80 wereldwijd succes met platen als Outlandos d’amour, Regatta de blanc of Ghost in the machine.

De tributeband was een jeugddroom van Kees De Jong, een internationaal succesvolle ondernemer, die op zijn twaalfde begon met drummen omwille van de uitzonderlijke kwaliteiten van Stewart Copeland van The Police.

Kees De Jong: ‘Outlandos d’amour was één van de eerste platen die ik eind jaren 70 kocht, en mijn hart is altijd bij The Police gebleven. Met gitarist Barth speel ik al een jaar of tien in verschillende bandjes. Het idee voor een coverband van The Police is altijd gebleven. Eerst hadden we nog een andere zanger die op Sting leek en ook klonk zoals hij, maar die het toch niet volhield om op professioneel niveau te zingen en tegelijk bas te spelen. Na een jaar zoeken vonden we Anton en nu zijn we sinds 2019 met succes aan het optreden.’

Waarom was het zo moeilijk de juiste Sting te vinden?

‘Om te beginnen heeft een bassist meestal een introverter karakter. Het is iemand die zich op het podium wat op de achtergrond houdt om zich op zijn basspel te richten. Zangers zijn dan weer het tegenovergestelde en moeten extravert zijn en de show maken. De juiste combinatie is moeilijk te vinden, zeker als je zoals in het geval van Sting ook nog eens een groot stembereik moet hebben.’

Wat sprak jou zo aan in de drumstijl van Copeland?

‘Hij drumde zo anders dan we tot dan gewend waren. Hij sloeg op de basdrum waar anderen de snaredrum gebruikten en omgekeerd. Daar maakte hij ook ingewikkelde hihatpatronen bij. Of hij valt bij het begin van een nummer niet in op de eerste tel, maar op de derde. Hij integreerde ook elementen uit het Midden-Oosten of van de reggae uit de Caraïben. Een drumpartij als in Roxanne is niet ingewikkeld om te spelen, maar wel om te verzinnen. Daarnaast was er zijn energie. Ik lees allerlei drumtijdschriften en heel veel drummers geven aan door hem geïnspireerd te zijn. Alle goede nummers van The Police zijn gemaakt door Sting, het gitaarwerk van Andy Summers is ook heel apart door zijn niet voor de hand liggende akkoorden, maar het drumwerk van Copeland dat buiten de normale paden ging was cruciaal.’

Het is door de sterke karakters en de rivaliteit van Copeland en Sting dat The Police vrij snel splitte.

‘Ik heb een stapeltje biografieën liggen en heb veel documentaires bekeken. Die competitie tussen hen draaide grotendeels om de muziek. In de biografie van Copeland staat in een zinnetje dat hij teleurgesteld was dat hij de hele wereld kon vermaken met zijn drumwerk, maar dat hij zijn eigen zanger niet tevreden kon stellen. Die spanning heeft in hen het slechtste, maar ook het beste naar boven gehaald.’

Jullie hebben de sound van The Police tot in detail bestudeerd.

‘Als je voor de eerste keer in een repetitieruimte staat en nummers van The Police probeert te spelen, kom je er snel achter dat dat nodig is. Het is een lange zoektocht geweest naar de juiste instrumenten, akkoorden, tempo’s en geluiden. Zeker de nummers met driestemmige zang waren een hele uitdaging. Daar heb ik zelfs zangles voor genomen. Nu hebben we de balans gevonden om zo veel mogelijk te klinken zoals The Police, mét de overweldigende energie die ze live toevoegen. Het publiek wil horen wat ze zich van die platen van veertig jaar geleden herinneren, maar het moet wel als een liveoptreden voelen. We houden eraan om het met zijn drieën te doen en we willen dezelfde sfeer brengen, maar Anton gaat Sting niet imiteren en we zetten ook geen pruiken op.’

Jullie spelen alle hits en hier en daar misschien een minder bekend nummer?

‘The Police heeft ongeveer 25 bekende nummers, waarvan er tien echte hits zijn die iedereen kent, zoals Roxanne, Can’t stand losing you, So lonely of Message in a bottle. Dat laatste nummer is er natuurlijk één waar alles in zit. Can’t Stand Losing You spelen we met een stukje rock uit Regatta de blanc erin. Ook leuk om te spelen is een nummer als Hole in my life omdat het zo muzikaal en gevarieerd is, met ook wat jazzelementen.’

Zijn de reacties van het publiek op die vertrouwde sound uitbundig?

‘Je weet dat je beet hebt als aan de rand van de zaal een aantal mensen staan die iedere zin mee kunnen zingen. Dat zijn de echte fans die blij zijn met wat ze horen. En je bent ook goed bezig als heel veel mensen hun telefoon pakken om iets van het optreden vast te leggen.’

Komt de jongere generatie kijken?

‘Toch wel. In onze jeugd waren de generationele verschillen in muziekbeleving groter. Twintigers en dertigers van nu kennen de muziek die wij vroeger leuk vonden. Van The Police kennen ze voornamelijk de hits, maar misschien volgt er later meer. Jongere mensen, zeker als ze zelf muzikant zijn, waarderen ons als muzikant. Ze staan naar een band te kijken die echt muziek maakt, en niet alleen een act wil zijn.’

www.thepoliced.com

Tekst: Michaël Bellon
Uit: sjoenke november 2022