Jan Otten
18/03/22
De Linkebeekse cultuurraad brengt al meer dan 45 jaar de Vlaamse verenigingen van de gemeente samen in een adviesorgaan. Een van de leden van die cultuurraad is Jan Otten (70). Al meer dan 30 jaar draagt hij zijn steentje bij.
Jan groeide samen met zijn broers Rik en Carlo Otten op in Linkebeek. 23 jaar lang woonde hij in de gemeente zelf, en nog eens 30 jaar net over de grens in Ukkel. Vorig jaar verhuisde Jan met zijn vrouw naar Halle. Maar de Linkebeekse cultuurraad laat hij niet los. ‘Ik kom nog vaak op familiebezoek en op vrijdag vind je me nog heel regelmatig in de Moelie’, vertelt Jan Otten. ‘En ook mijn engagement in de cultuurraad zet ik voort. De cultuurraad is en blijft een belangrijk gegeven voor de Vlaamse gemeenschap in Linkebeek.
‘Ik amuseer me rot op het tennisveld; als ik win, kan mijn dag niet meer stuk’
Jan was jarenlang aan de slag als docent aan een Gentse hogeschool. Hij is sinds zijn pensioen 10 jaar geleden een van de spilfiguren van een lokaal dienstencentrum in Ukkel. Vanaf nu mag het wat rustiger aan. ‘Ik blijf vrijwilligerswerk doen in het lokaal dienstencentrum, maar ik neem nu ook wat meer tijd voor mezelf en voor mijn gezin’, zegt Jan. ‘Ik heb nu de luxe om ’s ochtends uitgebreid de krant te lezen bij een kop koffie. Ik geniet daar elke keer van.’ Vijftien jaar geleden raakte Jan Otten gebeten door de tennismicrobe. ‘Ik tennis heel hevig, maar niet goed’, geeft hij toe. ‘In de beginjaren heb ik een tijdje lessen gevolgd, maar na een tijd bleek dat ik geen progressie meer maakte’, lacht Jan. ‘Ik amuseer me gewoon rot als ik op het tennisveld sta. En als ik win, kan mijn dag niet meer stuk!’
Nu Jan met pensioen is, heeft hij ook eindelijk tijd voor nog een andere bezigheid. ‘Ik kan urenlang videofilmpjes monteren. Ik ben een tijdje geleden gestart om de enorme hoeveelheid beeldmateriaal van onze familie te monteren in korte filmpjes. Zalig is dat, om op die manier herinneringen te herbeleven en er iets creatiefs mee te doen.’
Niet alleen via zijn computerscherm ziet Jan zijn familie vaak. ‘Elke donderdag gaan mijn vrouw en ik onze acht kleinkinderen van school halen en komen we samen in Halle. Iedere week je acht kleinkinderen samen kunnen zien, dat is een onwaarschijnlijke luxe. Dat beseffen we maar al te goed. Ik hoop dat mijn kleinkinderen later warme herinneringen zullen overhouden aan die momenten. Voor ons zijn ze in elk geval goud waard.’
Tekst: Tina Deneyer
Foto: © Tine De Wilde
Uit: sjoenke maart 2022