Marin Strebelle: een dichter zonder woorden

Hoe zou jij jezelf omschrijven?

Marin Strebelle: ‘Ik zie mijzelf vooral als een dromer. Mijn vader die beeldhouwer was, was niet alleen een dromer, maar ook een ondernemer. Er komt heel wat bij kijken om zulke gigantische beeldhouwwerken als die van hem te maken. Gelukkig is het creëren van aquarellen minder omslachtig. Of zoals een neef van mij zegt: beeldhouwers zijn ondernemers, tekenaars zijn dichters zonder woorden.’

Wat wil jij met je aquarellen communiceren?

‘Mijn liefde voor de natuur. Zij evolueert voortdurend en herinnert ons eraan dat niets blijft en alles verandert. Vandaag is het belangrijker dan ooit om ons bewust te zijn dat wij allemaal deel uitmaken van de natuur. Het is niet alleen onze verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor onze tuin, we dragen ook een collectieve verantwoordelijkheid voor het welzijn van onze aarde. De natuur draagt zo veel schoonheid in zich. Ik hou ervan om die schoonheid te vatten en via mijn aquarellen door te geven. Als een soort van eerbetoon aan die natuur, in de hoop dat ze ook anderen weet te raken. Ik heb tien jaar in Finland gewoond. Een land waar mensen heel dicht bij de natuur staan en er tegelijkertijd een groot respect voor hebben. Hoewel ik ondertussen al meer dan tien jaar terug in België ben, mis ik nog steeds de zuiverheid van de Finse lucht en het Finse water.’

Waar ligt de oorsprong van jouw grote liefde voor de natuur?

‘Mijn opvoeding heeft daar zeker een rol in gespeeld. Mijn vader was ook een grote natuurliefhebber. Hij kende de namen van alle mogelijke planten, bomen en paddenstoelen. Mijn moeder is indiaanse (Sioux) en afkomstig van de Amerikaanse staat Iowa. Als kind bracht ik de zomers daar door bij mijn grootouders. Ik herinner me nog hoe ik hen hielp bij het oogsten van de maïs.’

Welke waarden heeft je moeder jou meegegeven?

‘Mijn moeder heeft mij altijd volledig vrijgelaten. Nooit heeft zij mij gezegd wat ik moest doen of hoe ik iets moest doen. Zij heeft mij vooral de waarden van het vrije denken en pacifisme meegegeven. Zij is de zachtste persoon die ik ooit ontmoet heb. Wat een contrast met mijn vader die voor mij wilde bepalen wat goed voor mij was en mij de droom om piloot te worden uit het hoofd praatte.’

Je gebruikt de zin ‘Once an observer. Once an sculptor. Once an illustrator’ op je website? Waarom?

‘Mijn relatie met beeldhouwen heeft in grote mate bepaald wat voor tekenaar ik geworden ben. Ik groeide op in het atelier van mijn vader Olivier Strebelle. Een omgeving waar ik mijn ogen de kost heb gegeven en veel geleerd heb. Ik heb hem vaak geholpen bij het beeldhouwen. Voor mij zijn mijn aquarellen dan ook vlakke beeldhouwwerken.

Deze zin geeft eveneens aan dat ik in mijn leven bijzonder veel tijd besteed heb aan observeren. Vooraleer ik als tekenaar of schilder aan het werk ga, bestudeer ik mijn onderwerp heel grondig. Zoals voor een beeldhouwwerk het frame essentieel is, zo is een tekening of schets dat voor een schilderij. Om tot die contouren te kunnen komen, moet je je onderwerp eerst doorgronden.’

Welk beeldhouwwerk van je vader heeft veel betekenis voor jou? ‘Er zijn er veel, maar als ik er een moet kiezen, ga ik voor The sleepy one. Het werk beeldt twee mensen uit die een siësta doen. Het doet me denken aan de periode dat hij met mijn moeder samenleefde. Ik vind het een prachtig, erotisch werk. De ronde vormen, maar ook de manier waarop alles zo vanzelfsprekend in elkaar vloeit.’

Jij schildert vaak Linkebeekse landschappen. Wat trekt je aan in die landschappen?

‘De schoonheid van de natuur. Het is de natuur die ons kan redden. Ze heeft een enorm helende kracht. In Linkebeek neemt haar schoonheid prachtige vormen aan. Met haar prachtige valleien en golvende landschappen. Naast de mooie natuur die Linkebeek te bieden heeft, hou ik ook van de levensstijl die je hier aantreft. Ik noem het the Linkebeek life. Dat gaat over de kleinschaligheid van onze gemeente, maar ook over de openheid van geest die maakt dat Franstaligen en Nederlandstaligen hier op een harmonieuze manier samenleven. En dan is er nog de mooie geschiedenis van onze gemeente. Vroeger hadden heel wat Brusselaars een buitenverblijf in Linkebeek. Veel huizen met een mooie architectuur uit die tijd geven deze plek een speciale sfeer. Een sfeer die ook een vakantiegevoel bij mij oproept.’

Hoe zou jij kunst omschrijven?

‘Voor mij maak je kunst als je erin slaagt om via een object een emotie van mens tot mens over te brengen. Kunst heeft de prachtige eigenschap dat ze je de kans biedt om menselijke emoties door de tijd heen te herbeleven. Onlangs kwam een man, die vele jaren geleden een werk van mij had gekocht, mij in zijn rolstoel opzoeken tijdens een expo. Hij vertelde dat mijn werk een plaats naast zijn ziekbed had gekregen, omdat het voor hem het meest kostbare object was dat hij bezat. Op zo’n moment besef je als artiest dat je met je werk iets betekenisvols hebt gedaan.’

Wat betekent de liefde voor jou?

‘Voor mij vormen schoonheid en liefde één geheel. Van iemand houden betekent dat je iets moois van die liefde wil maken. Als je mooie zaken maakt, doe je dat ook uit liefde. Ik geloof nog steeds in de liefde. Op 21 juni 2024 ben ik op 52-jarige leeftijd voor het eerst getrouwd. Wat mij die stap deed zetten? De liefde voor mijn vrouw. Samen versterken wij elkaar. Samen vormen wij een hecht team.

Hoe kijk jij naar de toekomst?

‘Ik heb nog heel veel dromen die ik wil waarmaken. Wat de toekomst precies zal brengen, weet ik natuurlijk niet. Wel weet ik dat ik wil blijven tekenen en blijven evolueren. En samen met mijn vrouw gelukkig wil zijn.’

Wat is jouw levensmotto?

‘Het is een zin uit een sketch van de Franse acteur Bourvil: ‘ll faut vivre, mais pas s’en faire’. Anders gezegd: leef, maar maak je vooral geen zorgen. Daarom, behoud vooral je gevoel voor humor en laat je niet meeslepen door de waan van de dag. Vergeet op tijd en stond al die angstaanjagende berichten die jou zouden kunnen doen vergeten waar het echt om gaat. Dat is de liefde, de liefde en nog eens de liefde.’

Tekst: Nathalie Dirix
Foto: © Tine De Wilde
Uit: sjoenke december 2024